ബുധനാഴ്‌ച, ജനുവരി 04, 2012
നാമൂസ്
തനിമതന്‍ താളവുമൊച്ചയും മറ്റുംയന്ത്രങ്ങളേറ്റെടുത്തൊരീ കാലംപേറ്റുമുറിയിലെയാര്‍ത്തനാദങ്ങളുംഒരു ചെറുക്കീറിന്‍ വരയിലൊതുങ്ങി.
അലക്കി വെളുത്ത കൈകളിന്നന്യംതുണിയ്ക്കുമിന്നെന്ത്രക്കഴുകലേ വേണ്ടൂ,ഉപ്പുമെരിവുമധുരവുമകലംപേറ്റന്റിന്‍ മുദ്ര പതിച്ച പൊതികളായി,തൂറ്റയകത്തായ നാളിതിലെപ്പോഴോതീറ്റയടുക്കള പാത്രം വെടിഞ്ഞു.
തുറന്നിട്ട വാതിലുമില്ലയീ നാട്ടില്‍കാഴ്ച മുടക്കുന്നു കൂറ്റന്‍ മതില്കെട്ടുവൈവിധ്യമെന്ന രസക്കൂട്ടു വെട്ടിഏകത്വമെന്ന(അ)രുചിയെ ചേര്‍ത്തു.കാറ്റും വെളിച്ചവും നീലനിറത്തില്‍പെട്ടിയിലമരുന്നു ലോകവും കാലവും.
ആരുമെടുക്കാതെ കാണാതറിയാതെപൂക്കുന്നു കൊഴിയുന്നു കണ്ണീരോടെഒടുവില്‍ പഴിയെല്ലാമന്യന്‍ പേറുമ്പോള്‍നമ്മുടേ നാളെയാര്‍ക്കൊക്കെ സ്വന്തം....
