'ഒന്ന്' ആകുമ്പോള്‍.

മുഖമൊഴി 
ഇതിനോടകം മുപ്പത്തിയാറ് പോസ്റ്റുകള്‍ ഞാനിവിടെ പബ്ലിഷ് ചെയ്തു. അതിന്റെ വായനയില്‍ പങ്കുകൊണ്ട സഹൃദയര്‍ക്കിന്നു നാമൂസിനോട് അഭിപ്രായങ്ങള്‍ നേരിട്ട് പറയാനുള്ള ഒരവസരമായിട്ട് ഈ പോസ്റ്റ് ഉപയോഗിക്കാം.  ഈ പോസ്റ്റിനൊടുക്കം നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലുള്ളത്, താഴ കാണുന്ന കമന്റ് ബോക്സില്‍ അതിനി എന്ത് തന്നെയായാലും തുറന്നു പറയണം എന്നപേക്ഷ.. എന്നിട്ട് വേണം... 'ന്ത് 'വേണമെന്ന് തീരുമാനിക്കാന്‍..!!!


അനുഭവങ്ങളിലൂടെ..

നാല് വര്ഷം മുമ്പ് പ്രവാസം സ്വീകരിക്കുമ്പോള്‍ നഷ്ടമായതെന്ന് കരുതിയ പലതും പതുക്കെയെങ്കിലും തിരികെ വരുന്നതിന്റെ ഇങ്ങേതലക്കലെ അവസാനത്തെ അടയാളമാണ് സൈബര്‍ ഇടങ്ങളിലേക്കുള്ള പ്രവേശനവും തുടരനുഭവങ്ങളും. എപ്പോഴും ഒരാള്‍ക്കൂട്ടത്തിലെ ഒച്ചപ്പാടുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരുവനായി കഴിയുകയായിരുന്ന ഞാന്‍, ആഗ്രഹിച്ചിട്ടല്ലെങ്കില്‍കൂടിയും മറ്റു പലരെയുംപോലെ സാഹചര്യത്തിന്റെ സമ്മര്‍ദ്ദത്താല്‍ പ്രവാസിയാവുകയയിരുന്നു. വളരെ കുറഞ്ഞ സമയത്തെ ജോലിക്ക് ശേഷം നീണ്ട മണിക്കൂറുകളുടെ ഒഴിവു സമയത്തെ കേവലം നാല് ഭിത്തികള്‍ക്കുള്ളില്‍ തളച്ചിടപ്പെട്ട രണ്ട് വര്‍ഷത്തിനോളം നീണ്ട പകലിരവുകളുടെ വിരസതക്ക് തെല്ലൊന്നു അയവ് വന്നുതുടങ്ങിയത് നെറ്റ സൗകര്യം ഉപയോഗിച്ച് തുടങ്ങിയതില്‍ പിന്നെയാണ്. അതില്‍ പ്രധാനമായും 'ബെയ്ലുക്സ് മെസ്സഞ്ചര്‍' എന്ന ഹൈ ചാറ്റ് സെര്‍വറാണ് ഏറെ സഹായകമായത്. പിന്നീട്, ഒരു സുഹൃത്തിന്‍റെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി എഫ് ബിയിലും അധികം താമസിയാതെ ബ്ലോഗിലും എത്തിപ്പെടുകയാണുണ്ടായത്.

ഇന്ന് ഞാനേറെ സന്തോഷത്തിലാണ്. എന്റേതായ ചില പരിമിതികള്‍ക്കുള്ളില്‍ നിന്നും നിരന്തര വായന ഉറപ്പാക്കുന്ന ഒരവസ്ഥയിലേക്ക് എന്റെ ഒഴിവുസമയത്തെ ഉപയോഗിക്കാന്‍ എനിക്കിന്നാകുന്നു. അതിലും അപ്പുറത്തേക്ക് അനേകം സൗഹൃദങ്ങളെ എനിക്കീലോകം സമ്മാനിച്ചിട്ടുണ്ട്. പേരെടുത്തു പറയാന്‍ ധാരാളം പേര്. അവരോടുള്ള എന്റെ സമീപനം കൊണ്ടു തന്നെ എന്നില്‍ അവരെത്ര കണ്ട് സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുണ്ടെന്നു ഞാന്‍ പറയാതെ തന്നെ അവര്‍ക്ക് അറിവുള്ളതാണ്. എങ്കിലും, ഒരു വല്ലാത്ത ഹൃദയ ബന്ധം സൂക്ഷിക്കുന്ന രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കളെ പറയാതെ പോകാന്‍ എനിക്കാവില്ല തന്നെ.. ശ്രീ കൊമ്പന്‍ മൂസയും ഫോട്ടോ ഷോപ്പി  കുഞാക്കയും ഏകദേശം മൂന്ന് വര്‍ഷത്തോളമായി തുടരുന്ന ഞങ്ങളുടെ ചങ്ങാത്തം എനിക്ക് ചെറുതല്ലാത്ത വിധം ആശ്വാസമാണ്. സമാധാനമാണ്. നന്ദി പ്രിയരേ.. എന്നുമെക്കാലവും ഹൃദയ സ്മിതം കൂട്ട്.

ബ്ലോഗില്‍ എത്തിയ ആദ്യ നാളുകളില്‍ വല്ലാതെകണ്ട് പകച്ചു നിന്നിരുന്നയെനിക്ക് സഹായകരമായ വലിയ ഇടപെടലുകള്‍ നടത്തിയ എണ്ണമറ്റ സുഹൃത്തുക്കളുടെ ഹൃദയ വിശാലതയെയും ഞാനിവിടെ നന്ദിയോടെ ഓര്‍ക്കുന്നു. അതില്‍ പ്രധാനമായും പറയേണ്ടുന്ന ഒരു കൂട്ടമാണ്‌ 'മലയാളം ബ്ലോഗേര്‍സ് ഗ്രൂപ്പ്'. ബ്ലോഗെന്ന വിശാല ലോകത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തി തന്നത്. ആ ഒരു കൂട്ടായ്മയാണ്. ഇന്നുമിപ്പോഴും, പുതുമുഖ ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ക്ക് ആവശ്യമായ പിന്തുണയുമായി ആ കൂട്ടം ഫൈസ് ബുക്കില്‍ സജീവമാണ്. ആ കൂട്ടത്തിലെ സഹൃദയരായ എല്ലാ മനുഷ്യര്‍ക്കും അഭിവാദനങ്ങള്‍..!

ശേഷം, ഞാന്‍ കണ്ടനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ബ്ലോഗ്‌: അനേകം സൃഷ്ടികളിലേക്ക് വഴി നടത്തി എന്നത് മാത്രമല്ല ഒട്ടനേകം പുതുകാഴ്ച്ചകളും എനിക്കിവിടെ കാണാനുമറിയാനുമായി എന്നത് വിശേഷാല്‍ അനുഭവം തന്നെ..! നല്ലതും തിയ്യതുമായ ധാരാളം കാഴ്ചകള്‍... പലപ്പോഴും, വൃത്തികെട്ട പല പദപ്രയോഗങ്ങളും കടുത്ത അസഹിഷ്ണുതയും വലിയ തോതില്‍ പ്രകടമാകുന്ന കാഴ്ച മടുപ്പുളവാക്കിയിട്ടുണ്ട് എന്നു ഞാന്‍ തുറന്നു പറയുന്നു.  സ്വാഭാവികം..! എങ്കിലും, ചിലതുണ്ട്. നമ്മുടെ താത്പര്യം ഗുണകാംക്ഷയെങ്കില്‍ അതിന്റെ ഭാഷയിലും ആ മിതത്വം നാം പാലിക്കേണ്ടതുണ്ട്. സഹിഷ്ണുത എന്നത് കേവലം ഒരു വാക്കല്ലെന്നും തുല്യമായ ബഹുമാനവും ബഹുമതിയും വകവെച്ചു നല്കുക എന്നതാണെന്നും, പരിഗണിക്കുക എന്നത് ഏറ്റം മുന്തിയ സാംസ്കാരിക മൂല്യമാണെന്നുകണ്ട് ഒരു പരിഷ്കൃത സമൂഹം എന്നനിലക്ക് അത് പാലിക്കുന്നതില്‍ നാം ജാഗ്രത പുലര്‍ത്തേണ്ടതുമുണ്ട്. പറയാതെ വയ്യ. സഭ്യവും ഹിതകരവുമായ ഒന്നിലേ ഗുണകാംക്ഷ പ്രകടമാകൂ... ഇത് നമ്മുടെ നയമായി പരിഗണിച്ചു നാം അതിനെ ശീലിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. കുറഞ്ഞത്‌, തന്നിലെങ്കിലും ഇത് പാലിക്കപ്പെടണം എന്ന ഉത്ക്കടമായ ആഗ്രഹവും നിര്‍ബന്ധ ബുദ്ധിയും നമ്മിലുണ്ടാകണം.

ബ്ലോഗും, അതിന്റെ സാധ്യതകളും.

ഒരു ബ്ലോഗറെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരുപാട് സാധ്യതകള്‍ ഉണ്ടെന്നാണ് പറഞ്ഞു കേള്‍ക്കുന്നത്. എന്നാല്‍, നമ്മിലെത്ര പേര് അതിന്റെ സാധ്യതയെ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്...? ഒരു എഡിറ്ററുടെ കത്രികയേല്‍ക്കാതെ തനിക്ക് പറയാനുള്ളതിനെ കേള്പ്പിക്കാനാകുന്നു എന്നതാണ് അതിലെ സവിശേഷ സാധ്യതകളില്‍ ആദ്യത്തേത്. പക്ഷേ,സൃഷ്ടിയുടെ ഗുണത്തെ അത് സാരമായി ബാധിക്കുന്നുവെന്ന പരാതിയും പരക്കെ പറഞ്ഞു കേള്‍ക്കാറുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ചും ഈയിടെ ശ്രദ്ധ നേടിയ പല പ്രസ്താവനകളിലും അതിലേക്കുള്ള സൂചനകളുമുണ്ട്. അതിന് പരിഹാരമായി രണ്ടാമതൊരാളുടെ സഹായം തേടാവുന്നതാണ്. അതിന് ശേഷിയുള്ളവര്‍ നമുക്കിടയില്‍ തന്നെ ധാരാളമുണ്ടെന്നിരിക്കെ  കുറഞ്ഞപക്ഷം,ഒരു പ്രൂഫ്‌ റീഡര്‍ എന്ന കണക്കിന് നമുക്കവരെ സമീപിക്കാവുന്നതാണ്.

മറുവശത്ത്‌, ഇത് നല്‍കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യം ഒരു ബദല്‍ മാധ്യമമായി കണ്ട് ഉപയോഗിക്കാനുള്ള സാധ്യതയെ നാം നേരാംവണ്ണം പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നില്ലാ എന്നു വേണം മനസ്സിലാക്കാന്‍. പലപ്പോഴും, മുഖധാരാ മാധ്യമങ്ങള്‍ പറയുന്നതിനെ ആവര്‍ത്തിക്കുന്ന കേവല അനുകരണങ്ങളായി നമ്മുടെ അന്വേഷണ'ത്വരയെ കെടുത്തുന്ന സമീപനമാണ് നമ്മുടെ മിക്ക എഴുത്തുകളിലും കാണാനാകുന്നത്. നാം യഥാവിധി വിഷയങ്ങളെ കൈകാര്യം ചെയ്യുകില്‍, ശബ്ദമില്ലാതെ പോയ പലതിനും ഉറച്ചൊരു ശബ്ദമാവാന്‍ ഈ മാധ്യമത്തിനു സാധിക്കും. അപ്പോള്‍ മാത്രമേ ഒരു ബദല്‍ മാധ്യമം എന്ന ഉത്തമ താത്പര്യത്തെ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കാന്‍ നമുക്കാകൂ... തീര്‍ച്ചയായും ഇതൊരു ഗൗരവമുള്ള വിഷയം തന്നെയാണ്. 

അതെ, എഴുത്തും എഴുത്തുകാരന്റെ പൊതു മണ്ഡലവും എക്കാലവും ചര്‍ച്ചക്ക് വിധേയമായിട്ടുണ്ട്. വര്‍ത്തമാന കാലത്തും അതൊരു വലിയ ചര്‍ച്ചാ വിഷയം തന്നെയാണ്. "എഴുത്തുകാരന്‍/കാരി തന്റെ കാലത്തെ  അടയാളപ്പെടുത്തുന്നുവെന്നാണ്" എന്നിരിക്കെ പ്രത്യേകിച്ചും. പൌരന്റെ.. വിശേഷിച്ചും, എഴുത്തിടങ്ങളിലെ 'സാമൂഹ്യ പ്രതിബദ്ധത' ആവശ്യപ്പെടുന്ന ധാരാളം സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെയാണ് ലോകം കടന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. പണാധിപത്യം എന്ന പുതിയ ജാതിക്കും രാഷ്ട്രീയത്തിനും കീഴ്പ്പെട്ട ദാരുണമായ ഒരു ലോകമാണ് നമുക്ക് ചുറ്റുമുള്ളത്. വ്യക്തിയേയും അയാളുടെ ബന്ധങ്ങളെയും, സമൂഹത്തെയും അതിന്റെ രാഷ്ട്രീയത്തെയും അപകടകരമാം വിധം ഗ്രസിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ രോഗത്തിനെതിരില്‍ നിലകൊള്ളുക എന്നത് നൈതികതയുടെയും മാനുഷിക മൂല്യങ്ങളുടെയും മാനവികതയുടെയും വീണ്ടെടുപ്പിനുള്ള ഒരു സമര'വിളംബരം കൂടെയാണ്. വിശേഷിച്ചും എഴുത്തുകാരന് അത് സാദ്ധ്യമാവേണ്ടതുണ്ട്. തന്റെ പരിസരങ്ങളിലെ പൊരുത്തക്കേടുകളോട് തന്റെടത്തോടെ യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിക്കാന്‍ തന്റെ എഴുത്താണിക്ക് ശേഷി സംഭരിക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ട്. ഈ പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തില്‍ അവകാശ പോരാട്ടത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ജനതകളോട് ഐക്യപ്പെട്ടുകൊണ്ടു ആ സമരത്തില്‍ പങ്കാളിത്തം വഹിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ആവിഷ്കാരങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവേണ്ടത് കാലം നിര്‍ബന്ധിക്കുന്ന ഒന്നാണ്. കൂടെ അവര്‍ക്കൊപ്പം സമര ഭൂമിയിലും സാന്നിദ്ധ്യം അറിയിക്കുന്ന, കാലം ആവശ്യപ്പെടുന്ന ധര്‍മ്മത്തിന് ഉത്തരമാവാനും എഴുത്തിനും എഴുത്താണിക്കും സാധ്യമാവേണ്ടതുണ്ട്.

അത്തരമൊരു കൂട്ടായ്മയുടെ ഭാഗമാവാനും അതിന്റെ ആഭിമുഖ്യത്തില്‍ നടത്തപ്പെട്ട സമര പരിപാടികളില്‍ സജീവമായും ഇടപെടാനും കഴിഞ്ഞുവെന്നത് പോയ നാളുകളിലെ എന്റെ സന്തോഷങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ്. ശേഷം, നമ്മുടെ തന്നെ ഒരു സഹോദരന് ഒരു ജീവനോപാധി എന്ന ആശയത്തില്‍ സാധ്യമായത് ബ്ലോഗിടങ്ങളിലെ സുഹൃത്തുക്കളുടെ പങ്കാളിത്തത്തോടെ ചെയ്തു കൊടുക്കുന്നതില്‍ ചെറിയ തോതിലുള്ള ചില ഇടപെടലുകള്‍ നടത്താന്‍ സാധിച്ചുവെന്നതും എന്നിലെ മനുഷ്യനെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നു. രണ്ടിനോടും സഹകരിച്ച ബഹുമാന്യ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് എന്നും പുഞ്ചിരിക്കുന്ന സ്നേഹം പകരം വാഗ്ദത്തം.

ബ്ലോഗും, അതിന്റെ വിപണനവും.

'വായിക്കപ്പെടണം' എന്നത് 'പ്രഥമ'കാരണമായി ലോകത്ത് ഒരു സാഹിത്യ കൃതിയും ഉണ്ടാകുന്നില്ല. {അങ്ങനെ ഒന്നിന്റെ താത്പര്യം മറ്റെന്തോ ആണ്, അത് ചര്‍ച്ചക്ക് പുറത്തുമാണ്. } സാഹിത്യം അയാളുടെ ഉച്ചത്തിലുള്ള ചിന്തയാണ്. അത് പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ ആ ചിന്ത വായനക്കാരന്‍/കാരി , തന്റെതെന്നു കരുതുന്നു. അല്ലെങ്കില്‍ ഈ ചിന്തയെ ഞാന്‍ അടുത്തറിയും എന്ന് കരുതുന്നു. അതൊരു എഴുത്തുകാരന്റെ/എഴുത്തുകാരിയുടെ സാഫല്യമാണ്. അത്തരം സൃഷ്ടികള്‍ ആളുകള്‍ തിരഞ്ഞു പിടിച്ചു വായിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. തീര്‍ച്ച..!

എങ്കിലും, നല്ല എഴുത്തുകളില്‍ വായനക്കാരുടെ സാന്നിധ്യം താരതമ്യേന കുറഞ്ഞതായി പലപ്പോഴും കാണാനായിട്ടുണ്ട്. പ്രധാനമായും ബ്ലോഗ് പരിചിതമല്ല എന്നതാണ് ഒരു കാരണം. ബ്ലോഗിടങ്ങളിലെ എഴുത്തുകള്‍ വായനക്കാരിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നതിന് അതാതു ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ തന്നെ പണിയെടുക്കേണ്ട ഒരു സവിശേഷ സാഹചര്യമാണ്  നിലവിലുള്ളത്. അപ്പോള്‍, അതിനെ അറിയിക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ട്. അഗ്രിഗേറ്ററുകള്‍ നാളുകള്‍ക്ക് മുമ്പും,  ബ്ലോഗര്മാര്‍ക്കായുള്ള ഫൈസ് ബുക്കിലെ ഗ്രൂപ്പുകളും മറ്റും ഈയിടെയായും, വായനയില്‍ കണ്ട നല്ലതിനെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് എത്തിച്ചു കൊടുക്കുന്ന ചില സുഹൃത്തുക്കളും ഇക്കാര്യത്തില്‍ വളരെ സഹായകരമായ രീതിയില്‍ വര്‍ത്തിക്കുന്നുണ്ട്. അടുത്ത കാലത്തായി 'ഇരിപ്പിടം' വളരെ കൃത്യമായി അതിന്റെ ദൌത്യം നിര്‍വ്വഹിക്കുന്നു. എങ്കിലും, ബ്ലോഗര്‍ തന്നെയും അതിന് പ്രത്യേക പരിഗണന നല്‍കണം എന്നാണു എന്റെ അഭിപ്രായം.

മറ്റൊന്ന്, ബ്ലോഗിടങ്ങളില്‍ കാണുന്ന അഭിപ്രായങ്ങളില്‍ പലതും ഒരുതരം കൊടുക്കല്‍ വാങ്ങലുകളാണ് എന്നൊരു ആരോപണവും നമുക്കിടയില്‍ തന്നെയുണ്ട്‌. അതൊരു നല്ല രീതിയാണോ എന്ന ചോദ്യം പ്രസക്തമെങ്കിലും, 'കൊടുത്തു വാങ്ങുക' എന്ന താത്പര്യം മാറ്റി നിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് കൊടുക്കലിനെ നമുക്കും ശീലിക്കാവുന്നതെ ഒള്ളൂ.. അതുവഴി പുതിയ എഴുത്തുകളും എഴുത്ത് രീതികളും അറിയാനും, അക്കൂടെ നമ്മുടെ സാന്നിധ്യം അറിയിക്കാനും നമുക്കാകുന്നുണ്ട്. മാത്രവുമല്ല: ഈ സമീപനം ആ എഴുത്തുകള്‍ക്ക് നല്‍കുന്ന പ്രോത്സാഹനം കൂടെയാണ്. ഒരു അക്ഷരക്കൂട്ടം എങ്ങനെ സംവദിച്ചുവോ ആ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ അതിനോടൊരു  മറുവാക്കോതാന്‍ മടിയൊട്ടും വേണ്ടാ എന്നാണു എന്റെ മതം. 'സംവേദന ക്ഷമത' {എഴുത്തിലും, വായനയിലും} അതൊരു വലിയ ഘടകമെങ്കിലും, നമ്മിലത് ഏറിയും കുറഞ്ഞുമിരിക്കും. അതുതന്നെയാണ് പ്രകൃതി നിയമവും. എന്നു കരുതി നാമെന്തിന് ഉള്വലിയണം.? പലപ്പോഴും, നമ്മില്‍ പലരും അതിന് മുതിരാറില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. 

അവസാനിപ്പിക്കുകയാണ്:
പറയാനിനിയുമുണ്ട് ധാരാളം. ഞാന്‍ പങ്കെടുത്ത മൂന്ന് ബ്ലോഗു മീറ്റുകളിലെ അനുഭവങ്ങള്‍ അടക്കം. അവയൊക്കെ  പിന്നീട് ഒരവസരത്തില്‍ ആവാമെന്ന് കരുതുന്നു.  വിസ്താര ഭയം തന്നെയാണ് കാരണം.{ ഇതുതന്നെ വല്ലാണ്ട് നീണ്ടു പോയത് പോലെ..!}

നാമൂസ് എന്തെന്ന് ഈ ഒരു വര്‍ഷംകൊണ്ട് ചെറിയ അളവിലെങ്കിലും സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് ബോദ്ധ്യം വന്നിട്ടുണ്ടാകുമെന്നാണ് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത്. തുടര്‍ന്നും അതൊക്കെ തന്നെയായിരിക്കും നാമൂസ്..! ഇക്കാലയളവില്‍ അനേകം നല്ല ബന്ധങ്ങള്‍, ഒട്ടനേകം ഇഷ്ട ബന്ധുക്കള്‍, ബഹുമാന്യ ഗുരുമുഖങ്ങള്‍.. എല്ലാവരോടും ഞാന്‍ സ്നേഹമുള്ളവനായിരിക്കും. ഞാന്‍ പറയുന്നതിനെ കേള്‍ക്കുകയും, ഗുണകാംക്ഷ കരുതി തിരുത്താവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്ത എല്ലാ ബഹുമാന്യ സുഹൃത്തുക്കളോടും നീതിയാചരിക്കുന്നതില്‍ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധാലുവായിരിക്കും. തുടര്‍ന്നും ആവശ്യമായ തിരുത്തലുകല്‍ക്കായ് എന്റെ ചിന്തകളെയും നിലപാടുകളെയും അറിയിക്കുമ്പോള്‍ ഇക്കാലമത്രയും ഞാനേറെ സന്തോഷത്തോടെ അനുഭവിച്ച സ്നേഹവും പരിഗണനയും, കരുതലും താത്പര്യവും തുടര്‍ന്നും ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥന പോലെ അപേക്ഷിക്കുന്നു.
 

ഹൃദയപൂര്‍വ്വം,
നാമൂസ്